Ik heb vandaag het recept voor het echte Groningse streekgerecht: Blote billetjes in het gras. Het is een combinatie van snijbonen (het gras) met witte bonen(de blote billetjes). Veel mensen denken dat het een Vlaams gerecht is vanwege de grappige naam, maar nee de humor hiervan komt uit het noorden van ons land. Snijbonen zijn er nu vers. Koop bij voorkeur echte Hollandse snijbonen of pronkbonen, al zijn die laatste wel beduidend dikker en stugger. Ook de witte bonen zijn nu vers bij tuinders te vinden, maar je kunt ze uiteraard ook gedroogd of uit blik kopen. Traditioneel worden de witte bonen en snijbonen met puree tot een stamppot verwerkt, maar ik maak dit gerecht zonder de aardappelpuree. En ik doe wat room erbij zodat de mosterd een wat smeuïger geheel wordt.

In Bergen op Zoom hebben ze een heel mooi centrum, het prachtige museum Markiezenhof en ze weten er verdomd goed wat lekker eten is. Dus, niet zo gek dat ze er ook een van de oudste Hollandse culinaire tradities hebben; de Hollandse ansjovis. Helaas weet de rest van Nederland daar redelijk weinig van. Dat terwijl het verhaal achter de Bergse ansjovis heel bijzonder is. Dus ik zou zeggen, vertel het door of deel het met anderen. Alleen op die manier kunnen we zulke mooie, oude tradities in stand houden.

Een korte geschiedenis van de ansjovis in Nederland.

Heel lang geleden, op 5 november 1530 om precies te zijn, teistert een enorme stormvloed een groot deel van de provincie Zeeland. Hele gebieden bij Yerseke worden weggevaagd. 18 dorpen en de stad Reimerswaal verdwijnen in zee. Deze ‘quade saterdach’ zorgt er ook voor dat de vaarroute naar Antwerpen verzandt en er dus geen scheepvaart meer mogelijk is. Naast al deze ellende is er ook een heel klein voordeel aan deze ecologische veranderingen.

Vlakbij de stad Bergen op Zoom ontstaat door deze verzanding een nieuw visgebied. De ondiepe wateren zijn namelijk warmer dan de diepe zee. En dat trekt vissen als de ansjovis aan. Die zoekt namelijk ondiepe, warmere wateren op om te paaien. Dat doet hij  jaarlijks rondom mei en juni. En dus kunnen de vissers dan op jacht naar de ansjovis. Nou laat die vis zich niet met een gewoon hengeltje vangen in die ondiepe wateren. Dus daar hebben de vissers destijds een vistechniek voor bedacht die nog steeds wordt toegepast. De weervisserij heet dat. Er komen geen luxe vissersboten en automatische netten aan te pas. Het is puur handwerk!

De weervisserij

De vissers steken lange stokken in het water. Die stokken staan in een V-vorm die wel 800 tot 1000 meter lang is. Eigenlijk is het een hele grote fuik die precies in de geul van het weglopende water ligt. Hoe dichter bij de punt, de fuik , hoe dichter de stokken op elkaar staan. In de punt zijn de stokken verbonden met netten  zodat de vis niet meer kan ontsnappen. Bij hoog water zwemt de vis het ‘weer’ in omdat het daar wat warmer is. Bij eb wil de vis weer terug naar het diepe, maar dan komt hij de houten stokken tegen en kan niet meer wegkomen. Twee maal daags komen de vissers om de vissen al lopend verder de fuik in te drijven en te vangen. Overigens vangen de vissers op deze manier ook Geep en Makreel.

Hollandse ansjovis en de toekomst?

Je zult begrijpen dat deze vangstmethode behoorlijk arbeidsintensief is. Daarnaast zwemt de ansjovis slechts 2 maanden in de buurt van Bergen op Zoom en is hun aantal jaarlijks sterk wisselend. Er is dus bijna geen visser meer te vinden die hier nog zin in heeft. Van de honderden kleine familiebedrijfjes die er ooit in Bergen op Zoom waren, is er anno 2015 nog maar één vissersfamilie over. Dat is de familie van Dort. Vader en schoonzoon vissen, en moeder en dochter verkopen de vis direct in de winkel. Kom daar nog maar eens om in Nederland, vis die rechtstreeks uit zee verkocht wordt. Verser kan niet!

Foto Stichting Behoud de Weervisserij

Maar ja, hoe wordt de traditie voortgezet als zij er mee stoppen? Vader Cor is al 87 en schoonzoon kan het niet in zijn eentje doen. Daarom is in Bergen op Zoom de ‘Stichting Behoud Weervisserij’ opgericht. Zij willen de ansjovis-traditie graag levend houden. Dat doen ze door de familie van Dort te ondersteunen met vrijwilligers, door de weren mede te onderhouden en door andere vissers op te leiden tot weervisser. Voor toeristen organiseren ze ook speciale ansjovis-vaartochten en ze hebben een website met allerhande informatie. Natuurlijk kun je ook ‘Vriend van de weervisserij’ worden. Voor 20 euro per jaar help je mee de weervisserij in stand te houden. In ruil mag je meedoen aan allerlei evenementen.

Foto Stichting Behoud de Weervisserij

De bourgondische stad Bergen op Zoom is uiteraard trots op zijn ansjovis. Nu wemelt het er ook van de goede restaurantjes en die hebben de ansjovis vaak op de kaart staan. De échte kenners gaan trouwens voor het AAA menu. Dan krijg je een menu met de drie Brabantse specialiteiten bij elkaar. Asperges, Hollandse ansjovis en aardbeien. Echt je moet het eens proberen. Ga een dagje naar de prachtige oude stad, breng een bezoek aan museum het Markiezenhof en eet een AAA-menu. Je hebt een leuke dag, je bent getuige van een prachtige traditie waar we allemaal trots op mogen zijn en je steunt er de weervisserij mee!

Wil je meer info over de weervisserij of een boottochtje boeken dan kun je terecht op www.behoudweervisserij.nl

Je houdt van Hollandse asperges of je gruwt ervan. Een tussenweg is er eigenlijk niet. Daarbij is het een bewerkelijke groente om klaar te maken en dat schrikt blijkbaar ook af. Maar een kwart van Nederland eet vaker Hollandse asperges. Ik ben daar een van. Sterker nog, ik groeide er mee op, want mijn moeder was en is groot fan van de groente uit haar geboortestreek. Ze kwamen vroeger dan ook vaak op tafel. Ook bij mijn oma in Bergen op Zoom. In de winter kregen we ze daar op zondag ook steevast uit blik. Die kon ik niet zo waarderen, maar achteraf is het wel een leuke herinnering.

Het witte goud is vanaf april verkrijgbaar tot eind juni. Vooral boeren uit Brabant en Limburg verbouwen asperges en daar zijn ze zeer trots op hun streekproduct. Terecht, want deze verse asperges zijn heerlijk. Toch kwam de asperge vroeger op meer plekken in ons land voor, met name langs de kust. Hoe komt het toch dat we, net als onze Duitse buren, zo’n zwak hebben voor de witte asperge? Wat maakt deze groente zo bijzonder en waarom is hij maar zo kort verkrijgbaar? Kortom ik dook eens in de historie van de Hollandse asperges.

De geschiedenis van asperges

De geschiedenis van de asperge gaat in ieder geval terug tot Egypte, want daar zijn in de piramide van Sakkara muurschilderingen gevonden van asperges die dienden als speciale offergaven. De asperge werd toen niet gegeten als groente. Voor de Egyptenaren was de asperge vermoedelijk een geneeskrachtig kruid.

Waarschijnlijk was deze asperge niet wit, maar groen. De kleur van de oorspronkelijke asperge, die gewoon boven de grond groeit. Door de asperge onder de grond te laten groeien in de Hollandse aspergebedden, blijft de groente wit en krijgt een andere smaak. Wie daar ooit mee begon is een raadsel. Wel is bekend dat ook de paardenbloemen in Nederland vroeger bedekt werden met aarde. Het blad bleef dan wit en noemde men molsla. Het werd destijds veel gegeten als delicatesse.

In Nederland is de asperge pas sinds de middeleeuwen bekend. Ook eerst als geneeskrachtig kruid. Doordat we verre zeereizen maakten, kwamen we in allerlei gebieden en het was gewoon om daar dan planten mee te nemen. Die kwamen in Botanische tuinen van rijke mensen en universiteiten terecht. Veel kruiden uit deze botanische tuinen, zoals die van de Hortus in Leiden, bleken ook in Nederland goed geteeld te kunnen worden. Uiteindelijk veranderde de status van deze kruiden naar die van groente en werden ze gemeengoed voor de hele bevolking. Die profiteerde op haar beurt van de goede werking van de groente op hun gezondheid en mede daardoor werden we gezonder en ouder.

De wetenschappelijke naam voor de asperge is ‘Asparagus officinalis L.’ Officinalis verwijst naar de geneeskrachtige eigenschappen. In het Cruydtboeck (1644), staat dat de asperge vochtafdrijvend is, gebruikt werd als laxeermiddel en zou werken tegen bijensteken, hartproblemen en tandpijn.

In de 17e eeuw maakte de asperge langzaam de overstap van geneesmiddel naar groente. Uiteraard was het eerst de rijke bevolking die de groente ging waarderen en eten. Pas veel later volgde het gewone volk. In de achttiende eeuw waren in Groningen en omstreken de meeste aspergebedden te vinden. Maar ook in de duingebieden aan de Nederlandse kust en rondom Bergen op Zoom. Pas na de Tweede Wereldoorlog werd de aspergeteelt booming business. Zuidoost-Nederland werd hét aspergecentrum van Nederland.

Brabant en Limburg

De redenen daarvoor zijn puur zakelijk: in Brabant en Limburg was weinig werk, er woonden grote gezinnen, ofwel arbeidskrachten, en de grootste afnemers van de asperges waren onze Oosterburen. De vrachtwagens hoefden dus niet ver te rijden en zo konden de kosten gedrukt worden. Arbeid was toen nog niet zo duur. Dat was handig, want de teelt van de asperge moet met de hand gebeuren. De grootschalige aspergeteelt in Zuid-Nederland is dus puur ontstaan vanwege de goede ligging voor de export en de aanwezige arbeidskrachten. Zelf aten we nog helemaal niet zo veel asperges. Toen we eenmaal goed aan het produceren waren voor onze Oosterburen kwamen marketeers op het idee ook Nederlanders de witte asperges te leren eten. En zo zijn wij ze na de Tweede Wereldoorlog ook massaal gaan waarderen en eten.

Inmiddels nemen de Duitsers niet meer zo veel asperges bij ons af. We zijn de vierde importeur in het land. Ze telen ze nu voornamelijk zelf in hun aspergegebieden in Nedersachsen. Dat maakt dat wij ze op onze beurt weer verder aan het ontwikkelen zijn voor de Nederlandse markt. Vooral als kwaliteitsproduct en dat komt de smaak zeer ten goede. Voor mij is de asperge daarmee een goed voorbeeld van een echte kwalitatieve Hollandse seizoensgroente. Helaas zijn ze maar 2 maanden verkrijgbaar. Maar dat maakt juist dat we zo bijzonder vinden.

Eind juni is het dus klaar met de aspergeteelt in Nederland. Op 24 juni, St Jans dag, worden de laatste asperges gestoken. Dat doet men omdat het beter is de plant dan weer met rust te laten. Dat levert een betere en grotere oogst op in het jaar erna. De Nederlandse boeren houden zich aan deze oude regel. Asperges die je in de zomer koopt, komen dus niet uit Nederland.

Als je de topper van de Nederlandse asperges wil eten dan moet je de Brabantse Wal asperge hebben. Door de ligging van de aspergebedden op de Kalmthoutse Heide met zijn zuivere grondwater en de aanvoer van zilte zeelucht krijgt de asperge hier een bijzondere smaak die door kenners zeer hoog aangeschreven is. Toch kun je ook met de andere asperges een heerlijke maaltijd op tafel zetten. Let er alleen op dat de onderkant van de asperge er niet te droog uitziet en dat ze geen scheuren hebben. Want dan zijn ze te droog en echt minder lekker. Hoe je ze na aankoop het beste kunt bereiden lees je hieronder. Wil je na deze basisbereiding graag een van mijn recepten proberen? Klik dan op het recept.

Basisbereiding van asperges

Was de asperges zorgvuldig. Snijd voor het schillen ongeveer 1,5 cm van de onderzijde af en leg deze dan 30 minuten in koud water. Hierdoor kunnen ze zich weer vol zuigen met water en zijn ze beter te schillen. Leg de asperges plat op een werkblad en schil de stengels met een dunschiller of een speciale aspergeschiller. Schil royaal en twee keer geheel rond zodat er geen vezelige stukjes schil achterblijven.

Leg de asperges in ruim koud water, voeg er een snufje zout aan toe en breng het water aan de kook. Laat de asperges 5 minuten zachtjes door koken. Neem daarna de asperges van het vuur en laat ze 15 minuten met gesloten deksel doorgaren. Haal ze met een schuimspaan of twee vorken voorzichtig uit het kookvocht en laat goed uitlekken.

Tips voor het schillen van asperges

Jawel, koop alsjeblieft asperges met schil. De geschilde zijn echt heel droog en daardoor minder lekker. Bovendien kun je van de schillen lekkere bouillon trekken!

Het schillen van asperges vraagt enige handigheid. Zo kan het niet mis gaan:

• Was de asperges zorgvuldig
• Zet ze voor het schillen het liefst ruim een half uur in koud water
• Schil de asperges met een dunschiller of aspergeschiller, vanaf 2 cm onder de kop naar beneden. Schil royaal, je wilt niet die harde stukjes schil proeven.
• Snijd van het uiteinde zo’n 2 cm af (het harde gedeelte)
• Leg de asperges tot de bereiding opnieuw in koud water

Tip: Bewaar de schillen en de ondereinden. En bewaar het kookvocht. Zet dit alles samen op het vuur en kook nog even in. Zeef daarna het vocht en bewaar dit in de diepvries. Je hebt nu een heerlijke basis voor aspergesoep of saus.

Asperges bewaren

Wikkel de asperges in een vochtige theedoek en leg ze in de groentelade van je koelkast. Zo kun je ze een paar dagen bewaren. Maar je kunt ze ook prima invriezen. Hiervoor doe je dezelfde voorbereiding als wanneer je ze kookt. Dep de groente dan goed droog met keukenpapier. Leg ze in een diepvriesbakje en vries ze rauw in. Je kunt ze zo 4 tot 6 maanden bewaren. Als je ze dan wil gebruiken, doe ze dan direct vanuit de diepvries in het kokende water. Kook ze tussen de 5 en 10 minuten, iets korter dus dan bij verse asperges.

Meer info:

Ik heb aardig wat aspergerecepten op mijn blog staan.

Voor een heerlijk basisrecept met asperges: Asperges in spek-roomsaus

Voor een apart recept met asperges: Asperges in tempurabeslag

Bronnen:

www.aspergecentrum.nl  

www.brabantsewalasperges.nl

https://edepot.wur.nl/148519

Wie had er ooit kunnen bedenken dat we vanwege een virus geen Koningsdag zouden vieren? Nou ja, thuis kan dat natuurlijk wel. En het lijkt er op dat dat ook gebeurt, want de oranje tompoucen waren blijkbaar niet aan te slepen. Het leuke daarvan is dat het er op lijkt dat we eindelijk een koninklijke lekkernij hebben die met Koningsdag verbonden is. Wat ik bedoel is dat we ten tijden van Koninginnedag hooguit wat oranjebitter en hier en daar een tompouce aten. maar die laatste lijkt nu toch echt een nationale Koningsdag lekkernij te worden. En zo’n eettraditie is altijd leuk. Maar waar komt onze Koninginnedag en Koningsdag eigenlijk vandaan en hoe zijn we het gaan vieren zoals we deden en hopelijk volgend jaar ook weer doen? Een duik in de geschiedenis van Koningsdag!

Koningsdag en Willem III

Koningsdag kennen we eigenlijk pas sinds 1887. Voor de zeventigste verjaardag van Willem III,  besloten veel Nederlandse gemeenten dit te vieren met muziek, vuurwerk en volksspelletjes zoals mastklimmen, worstelen en touwtrekken.

Emma

Na de dood van Willem III bedacht  koningin-regentes Emma dat de reputatie van het koningshuis wel een oppepper kon gebruiken. Ze besloot dat Koninginnedag niet op haar verjaardag, maar die van Wilhelmina, op 31 augustus, gevierd moest worden. Ook stelde ze de lintjesregen in en stuurde ze haar dochter het hele land door om overal feestelijke intochten te houden. En de koninklijke PR-machine van Emma werkte. Wilhelmina’s inhuldiging in 1898 werd overal met enthousiasme gevierd. Speciale comités organiseerden in dorpen en steden kroningsfeesten. De latere Oranjeverenigingen waren daarmee geboren.

Oranjebitter

Likeurfabrikanten van hun kant verhoogden de pret door gratis Oranjebitter beschikbaar te stellen. Tot dan toe een vaag drankje dat als zoete oranjelikeur ontstond in de tijd van stadhouder Frederik Hendrik. De Oranjebitter kennen we nog steeds. Het is tegenwoordig in de meest felle kleur oranje verkrijgbaar en het bittere is vooral zoet geworden. Maar echt populair wil het drankje nog steeds niet worden.

Koningsdag en de vrijmarkt

In 1966 trouwde kroonprinses Beatrix in de Westerkerk in Amsterdam met de Duitse diplomaat Claus von Amsberg. Fanatieke provo’s bestookten de bruidsstoet met rookbommen. De daarop volgende Koninginnedagen mondden steevast uit in stenen gooien en politiecharges in het centrum van onze hoofdstad. 

Het Amsterdamse Oranjecomité besloot om de relschoppers en hun aanhangers de wind uit de zeilen te nemen en organiseerden in 1971 een groot popconcert op de Dam. Tegelijk stond de gemeente toe dat particulieren, vooral kinderen, in de binnenstad eigen spulletjes mochten verkopen. De Amsterdamse vrijmarkt was zo’n doorslaand succes dat zij in het hele land werd gekopieerd. En zo zijn we aan onze Koningsdag viering gekomen. Hopelijk kunnen we er volgend jaar weer volop van genieten en is het dan net zo mooi weer als vandaag!

Nieuwjaars eet-tradities?  Hebben we die dan, hoor ik je denken. Jazeker. We hebben er zelfs best veel. Vaak zijn ze lokaal en weten we daar in de rest van het land weinig van. Jammer, want het zijn echt leuke tradities met mooie achtergronden. Een van de dagen in het jaar waar we heel veel tradities hebben, is op Nieuwjaarsdag. Met de oliebollen nog maar net achter de kiezen staan er op 1 januari nieuwe gerechten klaar om het jaar goed te beginnen. En ik heb ze vandaag voor je op een rijtje gezet. Maar eerst wens ik je nog een heel mooi, gezond en gelukkig nieuwjaar!

Nieuwjaars eet-tradities op een rij

De duivekater

De Romeinen gaven elkaar geschenken ter ere van het nieuwe jaar. En dat gebruik name ze ook mee naar de Lage landen. Zij zagen brood als een vruchtbaarheidssymbool en daarom gaven ze elkaar bij het begin van een nieuw jaar zoet gebak gevuld met rozijnen of vruchten. 

De rest van het jaar moest de gewone man van toen het stellen met het minder smakelijke roggebrood. Rogge groeide in Nederland en was dus goedkoop, maar tarwe voor witbrood moest geïmporteerd worden omdat het in Nederland te koud is voor dit gewas. Het was daardoor te duur voor de gewone bevolking dus aten zij roggebrood. Behalve dus met nieuwjaarsdag.

Duivekater op een schilderij van Jan Steen dat in het Rijksmuseum hangt. 

Een van de feestbroden die we nu nog kennen is de Noordhollandse Duivekater. Deze wordt gegeten rond alle feestdagen, dus ook met Pasen en Pinksteren. In het bakkerijmuseum ‘In de gecroonde Duyvekater’ op de Zaanse Schans bakken ze nog Duivenkaters. 

Tilburgse nieuwjaarskoeken 

Een culinaire Nieuwjaars eet-traditie die nog helemaal levend is, is die van de Tilburgse nieuwjaarskoeken. Ze zijn bij vele bakkers in de stad vers verkrijgbaar. 

Tilburgse nieuwjaarskoek van bakkerij Govert van Nunen uit Tilburg.

De Tilburgse nieuwjaarskoek is een platte, ovale, bruine koek waarop met sierlijke witte eiwit-suikerletters ‘Gelukkig Nieuwjaar’ is gespoten. De traditie komt voort uit de tijd dat Tilburg nog een bloeiende industriestad was en de fabrieksbazen de werknemers met nieuwjaar trakteerden op deze speciale koek. Een zekere bakker Maas uit de Heuvelstraat kwam op het idee om de receptuur wat aan te passen en er de huidige ovale koek van te maken. Zijn recept is inmiddels overgenomen door bakkerij Govert Nunen op de Westermarkt.  

Maar ook vele andere bakkers in de stad verkopen de koek. Het recept is een zorgvuldig bewaard geheim! De koek lijkt op de Duitse Lebkuchen maar heeft in plaats van gember een duidelijke honingsmaak.

Kniepertjes 

In het noorden van Nederland, en dan vooral in Drenthe en Groningen eten ze met oud en nieuw kniepertjes. Veel mensen maken ze zelf met een speciaal wafelijzer. Kniepertjes zijn er in platte vorm, maar je kunt ze als ze nog warm zijn ook in een vorm vouwen. En zo kwam ooit iemand op het idee om er een rolletje van te maken. En die te vullen met slagroom.  Volgens sommige eet je met oudjaar de platte kniepertjes en mag je met nieuwjaar los gaan met een opgerolde vol slagroom.

In Coevorden brak in 1770 een gigantische rel uit rond de kniepertjes. Deze werden op Nieuwjaarsdag aan de armen uitgedeeld. Maar toen kwam iemand op het slechte idee om dat te verbieden. Dat heeft de stad geweten. Er braken enorme rellen uit en het idee werd snel ingetrokken. Nog steeds worden in Coevorden op Nieuwjaarsdag kniepertjes gebakken. 

Zeelandse zoute bonen met spek 

In Zeeland eten ze op nieuwjaarsdag geen koekjes maar zoute bonen met spek. De bonen werden in de zomer al in het zout gelegd en dan met Nieuwjaarsdag gegeten als lekkernij. Tegenwoordig zijn de bonen ook in de winter uit het buitenland verkrijgbaar voor ons, dus zien we het niet meer als heel bijzonder. Maar in Zeeland eten veel families nog traditioneel zoute bonen met spek op nieuwjaarsdag. 

Weet jij nog een leuke lokale nieuwjaars eettraditie uit jouw dorp, stad of regio? Laat het dan weten!

Nieuwsgierig naar meer Nieuwjaars eet-tradities en andere Hollandse eettradities? Check dan eens deze verhalen op mijn blog die je vind onder het kopje Typisch Hollands

Waar komt onze rookworst vandaan? Dat leek me een leuke vraag om uit te zoeken. Zo vlak voor de kerst word je toch al overspoeld met kerstgerechten. Dus bij deze even wat anders. Vandaag ga ik je iets leuks vertellen over rookworst. We kennen in Nederland eigenlijk niet echt een traditioneel vleesproduct waar we wereldberoemd mee zijn zoals de Spanjaarden met hun Chorizo en de Italianen met hun Parmaham. Maar toch… wij hebben wel rookworst. Dat is weliswaar een seizoensproduct en de rest van de wereld kent het eigenlijk amper. Maar toch, wij eten met zijn allen zo’n 30 miljoen kilo rookworst per jaar. En menig expat krijgt spontaan heimwee als hij denkt aan die heerlijke, sappige worst. Blijkt ook nog eens dat aan de grote doorbraak van de rookworst een simpele vergissing ten grondslag ligt….

Vandaag vieren ze in Alkmaar het Alkmaars Ontzet. Ze herdenken daarmee de overwinning op de Spaanse bezetter in 1573. Ze vieren het net zo als de Leidenaren hun Ontzet vieren. Niet met hutspot, witbrood en haring trouwens, maar met zuurkool. Maar ja, wie aan Alkmaar denkt, denkt natuurlijk vooral aan de kaasmarkt. En laten ze in Alkmaar nou ook beroemd zijn om een heerlijk kaasrecept. En dat is de Alkmaarse kaassoep met grutjes. Ik kwam het vorig jaar tegen in een oud kookboek en besloot het eens uit te proberen. Heerlijk was de soep. En dus maakte ik er vorig jaar meteen een blog over. Ter ere van het Alkmaars ontzet én omdat het gewoon een enorm lekker recept is, heb ik vandaag nog eens het recept van Alkmaarse kaassoep met grutjes voor je. Leg ik je ook nog uit hoe dat ging met dat Alkmaars ontzet destijds. Altijd leuk een beetje heldhaftige vaderlandse geschiedenis!!

In Leiden vieren ze vandaag het Leids Ontzet. En daarom aten ze gisteravond massaal hutspot. En vandaag om 5 uur weer! Waarom? Dat lees je verderop. Het Leids Ontzet is een jaarlijks feest waarop de stad de bevrijding van de Spaanse bezetters tijdens de Tachtigjarige oorlog (1568-1648) viert. Deze gebeurtenis was een keerpunt in de, in eerste instantie kansloze opstand, van de Nederlanden tegen het Spaanse gezag. Het is dus een belangrijk moment in onze geschiedenis. De meeste Leidenaren zijn op 3 oktober vrij om feest te vieren. Er is een markt, kermis, cultuurpodium voor jongeren en diverse bands treden op. En heb jij ook zin gekregen in hutspot? Ik heb een heerlijk ‘net iets anders dan normaal’ recept voor je.

Wist je dat september een echte vismaand is? Niet alleen start het Hollandse oesterseizoen weer, maar er zijn in het hele land ook tal van leuke visserijdagen te bezoeken. In deze blog licht ik de leukste voor je toe zodat je wellicht een leuk dagje uit kan plannen en een lekker Hollands visje kunt eten. Dacht je tijdens je vakantie nog dat ze alleen in het buitenland leuke eet-tradities hebben? Nou niks is minder waar hoor. Wij hebben er in Nederland ook een aantal. Deze maand staat vooral in het teken van de Hollandse vis. Nou, niks mis mee. Dus ga ook eens op pad naar zo’n prachtig Hollands plaatsje waar ze super trots zijn op ‘hun vis-specialiteit.

Agenda September vismaand

Het Zeeuwse oesterseizoen, van september tot april

Oesters zijn al ruim 400 jaar een échte Zeeuwse delicatesse. Er zijn twee soorten: Zeeuwse oesters (Crassostrea gigas) uit de Oosterschelde en platte oesters (Ostrea edulis)uit het Grevelingenmeer. De soorten verschillen aanzienlijk van elkaar. De dure platte oester is zeldzaam en pas na ongeveer zes jaar volgroeid. De goedkopere Zeeuwse oester komt veel voor en kan binnen twee jaar volwassen zijn. De start van het seizoen loopt van begin september tot april. Je kunt gaan kijken hoe de oesters gekweekt worden op de oesterbanken en je kunt daarna oesters gaan eten in een van de vele visrestaurants die Zeeland rijk is. Hier alvast een paar suggesties:

De Oesterij

Restaurant de Branding

De Week van de Goereese Vis, 1e week van september

Een jaarlijks evenement waarbij je de vissers en hun vloot kunt ontmoeten. Een van de bekendste producten die er te zien en te proeven zijn, is de Stellendamse garnaal. Een unieke Hollandse delicatesse waar we trots op mogen zijn. Puur van smaak en mooi zachtroze van kleur. Als de garnalen gevangen zijn worden ze aan boord van het schip al gekookt in een grote ketel met zeewater. Eenmaal aan wal wordt de garnaal direct in Stellendam gepeld. Die pelruimte is de enige die we nog in Nederland hebben. Uiteraard kun je ook hier in diverse restaurants terecht voor een heerlijk visdiner. Hierbij mijn favorieten:

Bistro & Wijnbar ZUS

Restaurant In d’ Groene Lanteern 

Restaurant ’t Wapen van Stellendam

Spakenburgse Visserijdag, 7 september

In dit prachtige vissersdorp met zijn pittoreske haventje kun je tijdens de visserijdagen zien hoe de vissers vroeger werkten en leefden. In de Oude Haven vind je de mooiste houten viskotters met aan boord mannen en vrouwen in de klederdracht van toen. Op meerdere schepen kun je meedoen aan een viswedstrijd, je kunt zien hoe de kotters vroeger met een paard de helling van de scheepstimmerwerf opgetrokken werden. De oude smederij en de oude visafslag zijn open en je kunt de hele dag van vers gerookte paling en andere gebakken .

En heb je van het lezen over vis zin gekregen om thuis aan de slag te gaan met een lekker visrecept tijdens deze september vismaand? Dan heb ik er hier nog een paar voor je.

Bak eens een scholletje. Voor het recept klik je hier

Zin in pasta met Hollandse garnalen? Voor het recept klik je hier

Of bak eens een mosselpizza!/ Klik hier voor het recept en heerlijke info over Hollandse mosselen.

Fijne September vismaand!